ಮುಗಿಲ ಮ್ಯಾಲಿನ ಆ ಲೋಕ..

ಮುಗಿಲ ಮ್ಯಾಲಿನ ನನ್ನಾ ಲೋಕ..
-----------------------------

ಎಂದಿನಂತೆ ಅದೇ ನೀರಸ good morning ಅದಲು ಬದಲಾದ ನಂತರ ನನ್ನ ಫೋನ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ನಲ್ಲಿ ಬಂತು..

“watsup?”

ನನಗೆ ಇಂತಹ ಮೆಸೇಜು ಕಂಡರೆ ಪಿತ್ತ ನೆತ್ತಿಗೇರುತ್ತೆ..

“The sky is still up, it didn’t fall yet..”

ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಕಳುಹಿಸಿದೆ.

“ಅರೇ, ಆಕಾಶವೆಂಬುದು ಇಲ್ಲ ಕಣೇ.. ಅದು ಖಾಲಿ ಜಾಗ ಅಷ್ಟೇ.. Its virtual!”

“ಓ ಹೌದೇನೋ, ನಂಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಈ infoಗಾಗಿ ಥಾಂಕ್ಸ್!

ಆದರೆ ನಾನು ಒಂದು ಹೇಳ್ಲಾ.. ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಈ ಕೆಟ್ಟ, ತೋರಿಕೆಯ ಜಗತ್ತಿಗಿಂತ ನನಗೆ ನನ್ನಾ ಮಿಥ್ಯಾ ಲೋಕವೇ ಇಷ್ಟ. ನಾನಿರಿವುದು ಅದೇ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ..

ಅಲ್ಲಿರುವುದು ಬರೇ ಪ್ರೀತಿ.. ಯಾವ ನೋವೂ ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನೀ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಭೇದಭಾವ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ.  ಜಾತಿ, ಮತ, ಧರ್ಮ, ಪ್ರತಿಭೆ, ಅಂತಸ್ತು, ಲಿಂಗ, ಬಣ್ಣ ಯಾವುದರ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲ. ತಿರಸ್ಕಾರದ ನೋವಿಲ್ಲ..  ಶಬ್ದಗಳ ನೆರವಿಲ್ಲದೇ ಸಂವಹನ.. ಮೌನದ ಕಲರವ..

ನಾನು ಕರೆದ ಕ್ಷಣ ಬಂದು ಕಿವಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಈ ಮುಗಿಲು.. ತನ್ನ ಮೋಡಗಳಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸಿ ಜೋಕಾಲಿಯಾಡಿಸುತ್ತದೆ. ಗಾಳಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಬಿಡದೇ ಕಚಕುಳಿಯಿಡುತ್ತಾ ಒಂಟಿತನವನ್ನು ದೂರಮಾಡುತ್ತದೆ.. ತನ್ನ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಂಗೈಯನ್ನು ಬೆಸೆದು  ಎತ್ತೊಯ್ಯುತ್ತದೆ ಅನಿಮಿಷರ ಲೋಕಕ್ಕೆ.. ಬಣ್ಣದ ಓಕುಳಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಭಾನು ತನ್ನ ಸ್ವಚ್ಛ ನಿರ್ಮಲ ನಗೆ ಚೆಲ್ಲಿ ತನ್ನ ರಥದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೂ ಕುಳ್ಳಿರಿಸುತ್ತಾನೆ..

ನೋಡು, ನನ್ನ ಎರಡು ಪಕ್ಕಗಳಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲ  ಜೋಡಿಸಿವೆ ತಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಗರಿಗಳನು.. ನಾನೀಗ ಹಾರಬಲ್ಲೆ.. ತೇಲಬಲ್ಲೆ.. ಈ ಸುಖ ನಿನ್ನೀ ಲೋಕದಲ್ಲಿದೆಯೇನು?”

ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಲ್ಲ.. ಈ ಹುಚ್ಚಿಯ ಜತೆ ಎಂಥ ಮಾತನಾಡುವುದು ಅಲ್ವಾ!