“ಮೈ ಉಸ್ಕಿ ದಿವಾನಿ.. ಪ್ರೇಮ್ ದಿವಾನಿ”- ರಾಧಾ!

“ಮೈ ಉಸ್ಕಿ ದಿವಾನಿ.. ಪ್ರೇಮ್ ದಿವಾನಿ!"
-------------------------------

 ನಡುಹಗಲಿನಂತೆ ಇವತ್ತಿನ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿದೆ..

ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕೋಮಲ ಕೂಗು.. ನವಿಲೊಂದು ತನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯನು ಓಲೈಸುತ್ತಿದೆ.

ಯಮುನೆ ಚಂದಮನ ಕರೆಗೋ ಮತ್ತೇತಕೋ ಕೊಂಚ ಬಿರುಸಿನಿಂದ ದಡವನಪ್ಪುವ ತವಕದಲಿದ್ದಾಳೆ..

ಗೆಜ್ಜೆ ಸದ್ದು ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೋ... ಸನಿಹದಲ್ಲೇ..

ಘಮ್ಮನೇ ಪರಿಮಳ ಹೊಮ್ಮುವ ಜಾಜಿ ಸುತ್ತಿದ, ನೆಲಕೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಲು ಯತ್ನಿಸುವ ವೇಣಿಯ ಒಡತಿಯ ನಡೆ ಇತ್ತಲೇ..

ಕೌಮುದಿಯನ್ನೇ ನಾಚಿಸುವ ಬೆಳಕು, ಅಡಗಿಸಲು ಸೋತಿದೆ ವದನವನು ಅರೆ ಮುಚ್ಚಿದ ಸೆರಗು!

ನೀಳ ನಾಸಿಕದ ನತ್ತಿನ ಮಿಂಚನು ಮೀರಿಸುವ ಕಜ್ಜಲ ಹಚ್ಚಿದ ಕಪ್ಪು ಕೊಳ!

ತೆಳುಸೊಂಟದಿ ಈಗಲೋ ಆಗಲೋ ಜಾರಲೆತ್ನಿಸುವ ಮುತ್ತಿನ ಜಾಲರಿ..

ಕುತ್ತಿಗೆಯನಪ್ಪಿದ ನೀಲಕಂಠಿ..

ಘಲಘಲ.. ಪೈಪೋಟಿಯಲಿ ನಾದತರಂಗವನೆಬ್ಬಿಸುವ ಕಂಕಣಗಳು..

ಓಡಿ ಬಂದದುದಕೋ ಉದ್ವೇಗಕೋ.. ಎದೆ ಹಾರುತಿದೆ..

ಉಸಿರ ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪುತಿದೆ..

ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ “ಉಸ್” ಅನುತ ಕೈವೂರಿ ಸೋತವಳಂತೆ ಕುಸಿದಳು..

ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೊಳಲಿಗೂ ಗರಿಗೂ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ಎದೆಗವುಚಿದಳು..

ಗುಸು ಗುಸು ಶಬ್ದಕೆ ಬೆಚ್ಚಿದವಳಿಗೆ ಕಂಡದು ಅಪಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುತಿರುವ ಗೋಪಿಯರ ಹಿಂಡು!

“ಇವಳು ನಿಜವಾಗಿ ಹುಚ್ಚಿ! ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕನಯ್ಯ! ಅವನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪಟ್ಟಮಹಿಷಿಯರ ಜತೆ ಸರಸದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ! ನಿನಗೆ ಈ ಬಿದಿರು ತುಂಡು ಮತ್ತು ಪುಕ್ಕನೇ ಗತಿ!”

ನಸುನಕ್ಕಳು..

ಹಲ್ಲು ಬಿರಿದಳು..

ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ..

ಗಹಗಹಿಸಿ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಕ್ಕವಳನು ಕಂಡು ಗುಂಪು ಬೆದರಿತು!

ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ ಕರೆದಳು!

ಯಮುನೆಯತ್ತ  ಬಗ್ಗಿದಳು!

“ನನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ನೋಡಿ ಸಖಿಯರೇ!”

ನೋಡಿದವರು ದಂಗಾಗದರು!

ಎಲ್ಲರೂ ಕಂಡದ್ದು ಮುರಳಿಯನು ಊದುತಿರುವ ಮೋಹನನ ರೂಪ!