ಪುಟ್ಟ ಆದಿತ್ಯನ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಪ್ರಸಂಗಗಳು!

"ಶೀಲಕ್ಕ... "

ನಾನು ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಆದಿತ್ಯನ ಚಿತ್ರ ತಿದ್ದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇತ್ತೀಚಿಗಷ್ಟೇ ಐದು ವರ್ಷ ತುಂಬಿದ ಆದಿತ್ಯ ಪಾಣೆಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಕಲಿಯಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

"ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳು ಯಾಕೆ ನಡುಗುತಿದೆ?"

"ಅದು ನಾನು ಮುದುಕಿ ಆಗಿದೆನಲ್ಲವ ಅದಕ್ಕೆ... " ನಾನು ತಲೆಯೆತ್ತದೆ ಅವನಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದೆ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದ.

"ಅಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ತಲೆ ಕೂದಲು ಕಪ್ಪು... ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ರೌನ್ ಸಹ ಇದೆ! "

ನನಗೆ ನಗೆ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ!

                                                *************

 ಆ ದಿನ ಶನಿವಾರ ನಾನು ಎಲ್ಲೋ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸದೇ ನನ್ನ ಚಿತ್ರ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದೆ. ಆದಿತ್ಯ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ...

"ಏಕೋ ನನ್ನನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಿಯಾ?"

"ಶೀಲಕ್ಕ, ನೀನು ಇವತ್ತು ತುಂಬಾ ಚಂದ ಕಾಣ್ತಿದ್ದಿಯಾ!"

"ಯಾಕೋ ಇವತ್ತು ಅದೇನು ನಾನು ನಿನಗೆ ಅಂತಹ ಚಂದ ಕಾಣುವುದು?"

"ನೀನು ಇವತ್ತು ಚಂದ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕಿದ್ದಿ..ಅದಕ್ಕೆ!"

                                               *************

ಆ ದಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಎಂದಿನಂತೆ ಡಬ ಡಬ ಶಬ್ದ ಮಾಡದೇ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಒಳಬಂದಳು. ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ ಸಪ್ಪೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತರ್ಯಾರೂ ಅವಳನ್ನು ಏನೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಎಂದಿನಂತೆ ತಮಾಷೆಯಾಗಿ ಅವಳ ಬಳಿ ಮಾತಾಡತೊಡಗಿದರು. ಆದರೆ ಆದಿತ್ಯ,

"ಅಕ್ಕಾ, ಸಂಪೂರ್ಣಕ್ಕಾ... "

ಎಲ್ಲರೂ ಅದೇನು ಇವನು ಅವಳನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಕರೆಯುವುದು ಎಂದು ಅವನತ್ತ ನೋಡಿದರು.

"ಅದೇನು ನಿನ್ನ ಮುಖ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಿದೆ?"

ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ ನಾನು ದಂಗಾದೆ. ಅಲ್ಲ, ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಗಮನಿಸದನ್ನು ಈ ಪುಟ್ಟನು ನೋಡಿದ್ದಾನೆ.

"ಏನು ಸಂಪೂರ್ಣ, ಏನಾಯ್ತು?" ನಾನೂ ಕೇಳಿದೆ.

"ಮಾಯೆ, ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಅಜ್ಜ ದೇವರ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ್ರು."

ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಅವಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೆ.. ಡಯಬಿಟಿಸ್ ನಿಂದಾಗಿ ಅವರ ಕಾಲನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. 

       

ಕೆಲ ಮಕ್ಕಳು ಎಷ್ಟು ಚುರುಕು ಅಲ್ವಾ!