"ಅಮ್ಮ ನಂಗೆ ಇನ್ನು ಊಟ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಆಗೊಲ್ಲ." ಅಂದ ನನ್ನ ಪಿಕಾಸು. ಅವನ ತಂಗಿ ನಿತ್ಯವೂ ಮಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಇವನಿಗ್ಯಾವಾಗ ಅಂಟಿತು ಅಂತ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಅವನ ಕಡೆ ನೋಡಿದೆ.."ಇವತ್ತು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತನ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಟ್ರೀಟ್ ಇತ್ತು..ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದೆ"....ರಾಗ ಎಳೆದ. ನಾನಂದೆ "ಸರಿ.. ಬಿಡು.. ಆದ್ರೆ ರೆಡಿಯಾಗು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮನ್ನುವಿನ ತಮ್ಮನಾಗಿ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಅತೀ ಬಡ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಲು... " ಮಾತೇ ಇಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಎಲ್ಲಾ ಊಟ ಮಾಡಿ ಹೊರಟ. ಮರುದಿನ ಒಂದಿಷ್ಟು ಅನ್ನದ ಅಗುಳು ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು, ನನಗಿದು ಬೇಡ.. ಅಂದ. ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ತುಂಟತನ ಎದ್ದು ತೋರುತಿತ್ತು. "ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲೇ ಅವಳ ತಮ್ಮನಾಗಿ ಹುಟ್ಲಿಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ.. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಸೌತ್ ಆಫ್ರಿಕಾಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗ್ತೇನೆ ಅಂತ ಡಿಸಿಜನ್ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ.. "ಏನ್ ಹೇಳ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ.. ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡ್ಬೇಕಿತ್ತು.. ಇಂಗು ತಿಂದ ಮಂಗನ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ಳು!!!
*************************************
***********************************************.
ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ತರುವಾಗಲೇ ಅವನು ಅವನ ಸಬ್ಜೆಕ್ಟ್ ಜೊತೆಗೆ ಸಿ ಎಸ್ ನವರದೂ ಹಾಗೂ ಇ ಅಂಡ್ ಸಿಯವರದೂ ತರುತ್ತಾನೆ. ಒಟ್ಟಿಗೊಟ್ಟಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಗೆ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ನಾನು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ನೋಡ್ತೀನಿ ನನ್ನ ಪಿಕಾಸುನ! ಎಷ್ಟೊ ಸಲ ಐಐಟಿಗೆ ಹೋಗುದು ಬೇಡ ಅಂತ ಹೇಳಿ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆನಾ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತೆ.. ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ.. ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಂಗೆ ಬದುಕ್ಲಿಕ್ಕೆ ಆಗತಿರ್ಲಿಲ್ಲ.. ಆವಾಗ.. ಇನ್ನು ೧ ವರ್ಷ..ಮತ್ತೆ ಅವನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲೇಬೇಕು.. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಐದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ.....:-(((
1 comment:
ಪಿಕಾಸು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಬಗೆಗಿನ ಈ ಬರಹ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.
Post a Comment