ಒಡೆಯನ (ಕಾಲ) ಬಳಿಯಲೊಂದು ನಿವೇದನೆ

ಉರುಳುತ್ತಲೇ ಇದೆ.. 
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ನಿಧಾನವಾಗಿ.. 
ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ನನ್ನೆದೆ.. 
ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೆ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟು..

ಅದಕ್ಕೇನು! ಕನಿಕರವೇ ಇಲ್ಲವದಕೆ..

ಯಾರ ಅಧೀನಕೂ
 ಸಿಲುಕದ, ಗೋಚರವಾಗದೆ
 ಭಾವಕೆ ನಿಲುಕುವ ಕಾಲನೇ
 ನೀ ಬಲು ಕ್ರೂರಿ!

ಕರ್ಮದ ಫಲ ಕಳೆಯಲು  
ನೂಕಿದೆ ನೀ ನನ್ನ ಬುವಿಗೆ..

ಅಳು, ನಗು.. 
ಓಟ ಪಾಠ... 
ಮತ್ತೆ ಹೋರಾಟ.. ಆದರೇನು 
ಉಶ್ವಾಸ ನಿಶ್ವಾಸ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ..

ವಿಶ್ವಾಸದ ಬೆಂಬಲ.. 
ಸಾಧಿಸುವ ಕನಸು..

ಬರುವ ನಾಳೆಗಾಗಿ ಹಂಬಲ..

ಹೌದು, ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ,
ಆ ಯೌವನದ ದಿನಗಳಲಿ
ಎಲ್ಲರಂತೆ ನೀ ಬಿತ್ತಿದ್ದಿ 
ಬಣ್ಣದ ಬೀಜಗಳನು..

ಹಸಿಯಾಗಿತ್ತೋ ..

ಚಿಗುರೊಡೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ..

ಹಾಗೆಂದೇ  ನೀರುಣಿಸಲಿಲ್ಲವೆ?

ನೋವಿಲ್ಲವೆ ನಿನಗೆ ಅಂದರೆ...

ಅರೇ, ಕಾಣವುದಿಲ್ಲವೆ 
ಈ ನೀಲಿಗಟ್ಟಿದ ಮನಸ 
ನೀ ನೋಡಿಲ್ಲವೆನು?

ಹೌದಲ್ಲ, ಪರದೆಯಿಂದಾವೃತ್ತವಾಗಿದೆ.. 
ಮುಖದಲಿ ನಸುನಗೆ ಕಾಣಿಸಲೇಬೇಕು..

ಓಡಬೇಕು..  
ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿ???
ಹಾದಿಯೇ ಮುಚ್ಚಿದೆ!!!

ಕಟ್ಟು ಬಿಚ್ಚಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾಕೆ???

ಯಾಕೀ ಭಾವುಕತೆ.. 
ನಿನ್ನಂತೆ ನಾನೇಕಿಲ್ಲ..

ಮನಸು ಕಲ್ಲಾಗೇಕಿಲ್ಲ!

ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಭಾವದ ಬಲೆ.. 
ಮನಸೆಲ್ಲಾ ಸೆರೆಯಾಯ್ತು..

ಮೋಹದ ಸಮಾಧಿಯದು..

ಅಲ್ಲೂ ಎಚ್ಚರ.. 
ನಿನ್ನೊಲುಮೆ ಬೇಕೆನಗೆ..

ಧ್ಯಾನ.. ತಪ.. 
ಎಲ್ಲವೂ ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ...

ಒಪ್ಪಿದೆ ನೀ.. 
ಕೈಹಿಡಿದೆ.. ನಡಿ..

ನಾನಿರುವೆ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ..

ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನಿನ್ನ ನಂಬಿ 
ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಹೋದೆ.

ಬೆಳಕಿನ ಲೋಕವದು.. 
ಶೃಂಗಾರ ಕಾವ್ಯವಲ್ಲಿ..

ಮೂಕಿಯಲ್ಲ ಈಗ ನಾನು..

ಹಾಡಿದೆ.. ಎದೆ ಬಿಚ್ಚಿ 
ಮನ ತುಂಬಿ 
ಸ್ವರವೆತ್ತಿ ಹಾಡಿ ನಲಿದೆ..

ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರಸಾದ 
ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ತಿ  ಮನದಲಿರಿಸಿದೆ..

ತಪದ ಫಲವಿದು
ಉಬ್ಬಿ ತೇಲಿದೆ..

ಅಯ್ಯೋ... ಅದೇಕಿ ಅಂಧಕಾರ.. 
ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಕಟ್ಟು ತೋರುವೆಯಾ!

ದಾರಿ ಎಲ್ಲಿ?

ಕತ್ತಲೇ...
ನೀ  ಬದುಕನ್ನು ಕವಿಯಲು..

ಸೃಜನಶೀಲತೆ ಆವಿಯಾಯಿತು..

ಕೇಳದೆ ಇತ್ತೆ.. 
ನನಗಿದೆ ಆ ಹಕ್ಕು..

ನಾ ಕೊಟ್ಟರೆ ತಗೋ..

ಕೊಡಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೂಗಾಡಬೇಡ..

ಸರಿ.. ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನಿಚ್ಛೆ!

ಒಪ್ಪಿದೆ..

ಕೇಳು ಕೊನೆ ಇಚ್ಛೆ..

ಇಲ್ಲ ಮತ್ತೆ 
ಉಸಿರಾಡುವ ಇಚ್ಛೆ..

ಪಡೆ ಅದ ನೀ ಹಿಂದೆ..

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುವ 
ನನ್ನಿಚ್ಛೆಯನು ಪೂರೈಸು!