ಹೀಗೊಂದು ಸಂಭಾಷಣೆ!

ಹೀಗೊಂದು ಸಂಭಾಷಣೆ!

ಒಲವೇ,

ಹೀಗೇಕೆ ನೀ ಎನ್ನ ಆವರಿಸಿರುವೆ

ನಾ ನನ್ನಿರುವಿಕೆಯನ್ನೇ ಮರೆಯುವಷ್ಟು||

ಹೀಗೇಕೆ ನೀ ಎನ್ನ ಸತಾಯಿಸುತಿರುವೆ

ನನ್ನ ಕರೆಗೆ ಓಗೊಡದೆ ಮೌನವಾಗಿದ್ದು||

ಹೀಗೇಕೆ ನೀ ಎನ್ನ ಮೋಡಿಮಾಡಿರುವೆ

ನಾ ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ಮುಳುಗುವಷ್ಟು||

ಒಲವಂದಿತು,

“ಹೀಗೇಕೆ ಎಂದು ಕೇಳಲೇಕೆ

ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆಷ್ಟು!

ಯಾರಿಗೂ ಎಟುಕದ ಉತ್ತರಕ್ಕಿಷ್ಟು
ಮಾಡದಿರು ವ್ಯರ್ಥ  ಶ್ರಮವಿಷ್ಟು!”